Achtergrond

SCHEMERING

Als de middag vermoeid is en er stuift

schemering aan op de wind

- loslopende mensen komen nog

boven de einder omhoog, maar verdwijnen

eer zij geheel zijn ontstaan -

legt zich het sterven van voorheen

zwaar op mijn leven; ik voel hoe het zwijgen

gestadig in mij doorgroeit, de onherstelbare

afwezigheid van warmte, lachen, vormen,

uit niets geschapen en een mensenleven lang

tot voortbestaan gedoemd.

Het dorp vergrijst. De zee bouwt muren van golven voor de tijd. Nu komt het grote slapen of de grote stem die zich in zand en steen verborgen heeft gehouden.

27