LANGER DAN OOIT
Langer dan ooit is het geleden.
Geen weten overbrugt de afstand meer.
In vage flarden drijft de oude schrik door mijn herinnering: hoe ik met ledige, woedende handen, met angst die mijn ogen verdroogde, gestaan heb in de stormvlaag van die ramp.
Nu is het de eeuwige avond daarna, ruimten die zich. voortzetten in ruimten, de dag een neergeschoten vogel met veren waar nauwelijks bloed aan kleeft, en nergens meer gefluister of een allerlaatst rimpelen, geen naakte boomtak die in een wanhopig gewoontegebaar naar het langgestorven licht blijft reiken.
21