HAND
Verlorenen, zolang reeds ga ik om
in de ruimte vol verstikte kreten
die achter uw leven bleef staan,
ik heb uw ledematen en uw ogen
zo fel met mijn verlangen en verdriet
bestookt dat ik ternauwernood
meer kracht heb om u na te denken
en éen tel aan het firmament
van mijn geheugen te doen opengaan,
een ster die met een mensenhand
beschermd kan worden, maar reeds heeft de nacht
het teken weggenomen en de hand blijft opgeheven
tegen een duisternis die louter leegte
en angst die nog diepere leegte is.
io