Het haarlint

We vonden elkaar de volgende morgen terug, soms vroeg genoeg om nog wat te vrijen. Dan leek het net alsof - hoe zal ik het zeggen? - ja, alsof ons huwelijk weer begon.

We waren ongeveer een jaar getrouwd, toen ik een keer op reis moest. Mijn schoonvader, altijd tuk op zaken, had in ons vakblad gelezen dat er ergens in het noorden van het land een mooie lunchroom-inventaris te koop was. Hij dacht dat het wel wat voor ons kon zijn, omdat onze spullen eigenlijk aan vernieuwing toe waren. Hij had er zelf op af willen gaan, ten slotte was het zijn bedrijf, maar hij kreeg griep en daarom moest ik erheen.

Het was ver weg en ik kon de spullen pas aan het eind van de middag bekijken, dus ik rekende op een nacht van huis. Ik had een flinke pil bij me, ik bedoel een dik boek, Der Zau-berberg, waarin ik zowat halverwege was. Het klinkt natuurlijk idioot, maar het idee een nacht van huis te zijn zat me een beetje dwars. We leefden zo dicht bij elkaar, haast als Siamese tweelingen.

Annie scheen dat ook zo te voelen. Ze omhelsde me alsof ik naar Amerika vertrok en gaf me allerlei wenken voor onderweg - niet op de tocht zitten, opletten waar ik moest overstappen en nog veel meer, alsof ik een kleine jongen was. Dat hinderde me niet, integendeel, ik voelde me er heerlijk bij.

De reis verliep vlot, al moest ik tweemaal overstappen en was ik één keer bijna blijven zitten, zo had Thomas Mann me te pakken.

De rest van de dag verliep bijzonder aangenaam, al zat ik niet meer bovenop de Zauberberg. Op de Groninger klei was het ook goed leven, merkte ik. De man die de spullen te koop had, was bepaald geen stugge noorderling, maar een vlotte kerel met wie ik snel tot zaken kon komen. Hij had een auto en moest die avond nog naar Amersfoort. Ik kon zover meerijden. Dat scheelde me een nacht logies.

Onderweg aten we samen en als hij niet had moeten rijden, zouden we heel vrolijk zijn geworden. Nu bleven we binnen de perken. Toch werd het laat, maar het was een mooie zomeravond met volle maan, bijna een feestverlichting, een reusachtige lampion.

Zo iets denk je natuurlijk alleen als je een glaasje op hebt. Die feestelijke stemming duurde nog voort toen ik om onge

83