Het haarlint

en ging rustig m'n gang. Echt een jongen die zijn weg wel weet. Mijn ouders voelden er niet voor dat we al trouwden, maar die van Annie hadden geen bezwaar. Een dochter zie je nou eenmaal liever gauw onder de pannen dan een zoon. Bovendien kocht haar vader wel eens bedrijven in onze branche om ze daarna weer van de hand te doen. Hij had net een lunchroom gekocht en daar wou-ie ons wel inzetten. Toen het er zo voorstond, had mijn vader ook geen bezwaar meer en zo trokken we, getrouwd, de lunchroom in.

Je kent de straat wel, dicht bij de tramremise. Er staan bijna altijd wagens te wachten, er is allerlei gerij en geloop. Een goed punt dus voor koffie of een biertje.

Ik was blij dat ik weer in Holland was, ik was blij dat ik getrouwd was. We waren beginnelingen in de liefde, maar dat hinderde niet. Kortom, we leefden er prettig op los.

Ik hoef er niet verder op in te gaan, maar er bestond eenvoudig geen andere vrouw voor mij.

Er was nog een vrouw in huis, een inwonende serveerster. Ik had haar in Duitsland ontmoet, waar Hilde ook in ons vak werkte. Ze wou graag naar Holland en vroeg of ik geen baan voor haar wist. Dat kwam dus allemaal mooi uit. We hadden het plezierig, de zaak liep goed, er was geen vuiltje aan de lucht. Drama's speelden zich in boeken af, niet in het dagelijks leven, tenminste niet in het mijne. Ik had het druk met de zaak, er moest hier en daar wat veranderd worden, kleine verbouwingen en zo. Dat gaf wel eens moeilijkheden, maar het was precies wat ik nodig had.

Ik had eigenlijk alleen maar vrienden, want ik was jong en gelukkig.

In Duitsland had ik me altijd min of meer een buitenstaander gevoeld, hier leefde ik als een vis in het w^rater. Vrije tijd was er nauwelijks bij, je weet hoe dat gaat in ons vak, maar m'n werk was m'n plezier en tussen de bedrijven door zag ik nog kans wat te lezen. Of in bed, soms tot diep in de nacht. Annie sliep dan al lang, die had geen behoefte aan geleerdheid. Voor haar hadden boeken met geleerdheid te maken, al las ze af en toe een flutromannetje. Ik had daar geen bezwaar tegen, ik had haar getrouwd zoals ze was. Lezen onder een bedlampje, met een slapende vrouw naast je, is verrukkelijk. Dat was het toen voor mij tenminste. Annie werd nooit wakker als ik mijn boek weglegde en het licht uitdeed.

82