Het haarlint

Titel
Het haarlint

Jaar
1982

Overig
proza

Pagina's
156



We spraken over Remarque, Thomas Mann, ook Rilkes Briefe an einen jungen Dichter.

Duitsland, nog niet geteisterd door een schrikbewind, had de wereld iets te zeggen. Wij luisterden ernaar en reageerden erop, Jan met rondborstige eenvoud en ik meer geneigd om op hol te slaan. Als ik dat niet vaak deed, kwam dat door die eenvoud van hem. Zelfs na een derde of vierde hartversterking raakten zijn remmen nog niet los en wist ik mijn vurigheid te bedwingen, of liever: hield Jans onverstoorbaarheid mij in bedwang.

Wie was Jan Karsen? De zoon van een caféhouder uit onze stad, zoals ik begreep toen hij terloops over zijn ouderlijk huis sprak. Hij ging er niet nader op in, hij ging nooit op mensen in, behalve als ze in boeken voorkwamen. Soms dacht ik dat dit een soort onverschilligheid was die zich als tolerantie voordeed, maar deze gedachte veronderstelde een veinzende natuur die ik Jan niet kon toeschrijven. Trouwens, wie zich met zoveel belangstelling in het lot van romanfiguren verdiepte, kon niet onverschillig zijn voor wat zich in de wereld vertoonde. Soms had ik het gevoel dat Karsen in literatuur vluchtte om aan de werkelijkheid te ontkomen, dat hij zich met fictieve levens bezighield om niet met echte mensen in contact te hoeven komen. Wat dat betrof was ik in elk geval een uitzondering, want hij begroette mij altijd met de hartelijkheid van een vriend. Van mijn achtergronden wist Karsen niet meer dan wat ik hem had verteld. Dat was weinig, want hij stimuleerde nu eenmaal geen vertrouwelijkheid.

De bomen hadden al lang hun blad verloren, het aantal auto's dat in het donker voorbijschimde, was op de vingers van twee handen te tellen, toen we elkaar beter leerden kennen.

Op een avond bracht ik een meisje mee. Nu was het onderwerp vrouw nog nooit tussen ons aangeroerd. Dat ik met een meisje verscheen, betekende dus een radicale inbreuk op de gewone gang van zaken. Ze had lichtblond haar dat onder de cafélamp als zilver glansde. Haar wangen waren met een heel licht dons bedekt, haar voornaamste attractie in mijn ogen. Bij het strelen langs haar gezicht onderging ik de verrukkelijkste sensaties. Niet dat ik mij daaraan die avond overgaf. Vertoon van innigheid in aanwezigheid van een

78

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.