Het haarlint

alles in aangename samenwerking met Piet die, niet langer door lagere-school-kennis geplaagd, tot een plezierig en actief middenstander was uit gegroeid.

Het leek een drukke tijd te worden. Toch bleek al spoedig dat het leven van een seizoenkelner meer uit wachten dan uit werken bestond. Wachten op goed weer en wachten op klanten, eindeloze dagen lang. Kijken naar lege stoelen en tussen tafels rondlopen, leuteren over het weer, boeken en kranten lezen, ommetjes maken in het dorp en druipnat in de verlaten bodega terugkomen.

Eindelijk brak de zomer door, warmde de kleumende badgasten en lokte dagjesmensen naar het strand. Nu leerde Henk alle knepen van zijn nieuwe beroep: snel noteren en bedienen, vaardig afrekenen, louche bezoekers in de gaten houden, snaakse gezichten trekken tegen kinderen, en wat er verder voor een goed kelnerschap vereist was. Dat hij zijn vak verstond, bleek uit de vele fooien. Het bleek ook uit zijn vlotte omgang met ander bedienend personeel, zijn amoureuze escapades in nachtelijke uren met vrouwelijke standgenoten en niet in de laatste plaats uit zijn neutrale, zakelijke houding tegenover kennissen die voor een hartversterking de bodega binnenkwamen.

Zo moest hij op een dag zijn vroegere werkgever en diens gezin bedienen. De man betuigde zijn ingenomenheid met het feit dat Henk een nieuw emplooi had gevonden. De kelder antwoordde daarop niet dat zijn ex-baas naar de verdommenis kon lopen, maar glimlachte en haastte zich de bestelde consumpties te brengen, want het was vol in de zaak.

Een nicht die hij nooit zelfs maar met de nek had willen aankijken, bediende hij niet minder hoffelijk. Ook zij was in gezinsverband opgekomen en gaf ten aanhoren van man, kinderen en naburige tafels uiting aan haar verbazing over Henks nieuwe maatschappelijke positie. Het kostte hem werkelijk moeite haar niet om de oren te slaan met het servet dat over zijn arm hing.

Zijn vader en moeder vertoonden zich nooit in de buurt van de bodega. Ze hadden al gauw begrepen dat hij daar liever geen familie zag.

Op een regenachtige dag die Henk alle gelegenheid bood zijn blikken over het interieur te laten gaan en voor de duizend

14