Met Job geleefd

Levensdag

Mensen persen het hout uit hun leden. Er gaan gebaren in lucht op. Kaken gapen hun ziel uit. Er wordt gewreven en gewrongen. Levensdag.

Ik hoor de stad, de zee

van rollend en hollend materieel. Honderdduizend eenzelvigheden schuiven door elkaar.

Mijn hoofd gebukt onder een lampekap

vol koude warmte, zeg ik

wat er gebeurt en wat er aanstonds

niet meer is. Dodenherdenking midden in de slag.

Verlies en winst vereffenen elkaar. De hand wordt tegelijk gestreken met de vlag.

Het is nog morgen. Winter. En de haast blijft onvermoeibaar naar de avond vluchten.

26