De tweede jeugd

Het zou hem niets verwonderen, wanneer er op straat plotseling een man naast hem zou verschijnen, die zich als suppoost of gids zou aandienen. — Meneer, hoe vindt U dit? Een natuurgetrouwe reconstructie van het leven in het begin van de twintigste eeuw. Alles in vol bedrijf: menschen, huizen, straten, fietsen, auto’s, kantoren, winkels, fabrieken... Het merkwaardigste is, dat niemand hier beseft in een gestorven tijdperk te leven. Het is den geleerden samenstellers gelukt, dezen sinds honderden jaren verganen individuen een nieuw levensélan in te blazen. Zij handelen volkomen als menschen en toch is alles wat zij doen van zin ontbloot en blijft dan ook staan in het stadium, waarin deze samenleving werd ontdekt. Ik geef toe, dat alleen een zeer scherpzinnig waarnemer tot juist aanvoelen van dit verschijnsel in staat is, maar U als intellectueel...

— Verrek, kerel! Het wordt nu toch hoog tijd, dat hij zich losmaakt van dit gedoe. En dat kan alleen gebeuren door dat beroemde redelijke overleg. Het is immers niet zoo moeilijk om na te gaan, dat de wereld volkomen zichzelf is gebleven, maar dat hij en hij alleen is veranderd. En daarop onmiddellijk te doen aansluiten de overweging, dat hij ook vroeger dergelijke perioden heeft gekend, maar dat ze na eenigen tijd voorbij bleken en de obsessie van verstardheid niets dan een langzaam vervagende herinnering werd. Hij heeft nog verstand genoeg om te weten, waartoe hij zal komen, wanneer hij niet tot zijn laatste grein van geestkracht gebruikt om zich te verzetten. In ieder geval maakt hij in de komende uren een goede kans om in het rechte spoor te blij

9