De tweede jeugd

Als ik dat heb gezegd, dan zal ik het wel hebben gemeend. Maar op dat moment gaf ik mij er geen rekenschap van, dat ik achter ben gebleven, dat de trein is doorgereden. Ik vind het niet erg, want ik ben dood-, doodmoe. Als ik wat uitgerust ben, zal ik verder vertellen, maar dan moet U buiten de kamer gaan staan, want Uw aanblik is me hoogst onsympathiek. U ziet, dat er geen onwil van mijn kant in ’t spel is... Raak me niet aan, man! Raak me niet aan! Nee, nee, nee!!... Moeder, ik val! Help me!... Zwarte vlammen, roode vlammen, kraken, breken, sissen — rust...

69