De tweede jeugd

heelemaal vergeten over de paarden te spreken, dat had hij beslist moeten doen, het is een onmisbaar detail. Hij heeft plotseling die paardenoogen ontdekt op een hellen zomermiddag, vol van verveling. Voor in den stal stond het rijtuigje van zijn vader en achterin lagen de beide paarden op het stroo. Waarom heeft hij dat niet verteld, het was een van de mooiste ontdekkingen, die hij heeft gedaan: het autonome, fiere en geduldige leven van deze dieren. Hij kan er nog over spreken, maar eerst zullen al die menschen moeten weggaan, want die hebben er niets mee te maken. Fannie mag blijven, maar ze moet eerst beterschap beloven. Nee, het gaat zoo toch niet langer, Fannie, en begin nu niet te huilen, want daar schiet je niet mee op. Over de paarden hebben we het nu al gehad, maar van Hector heb ik nog niets gezegd. Heb ik het gelogen ? Nee, gestolen! Van Weiningers „Letzte Dinge”... Dat is onzinnig! Wat wist ik van Weininger, toen ik zoo’n dreumes was? Ik kan het er natuurlijk later hebben bij gemaakt, maar daarom hoeft U me nog niet zoo grof van diefstal te betichten, want ik heb U vooruit gewaarschuwd...

Dan hoort hij de vaste, indringende stem van dr. De Groot zeggen: Wanneer U zich niet in de eerste plaats overgeeft aan het geloof in de genezende krachten, die binnen Uzelf zijn, dan kan ik weinig voor U doen. Voor iemand, die niet zelf meewerkt, bestaat er geen genezing. Ik kan natuurlijk wel een koude, theoretische formule van Uw kwaal opstellen, maar U bezit nog wel de kracht om dat op eigen gelegenheid te doen. U hebt me gezegd, dat U begeert te leven. Dan moet U ook de stappen doen, die U daartoe in staat zullen stellen...

68