De tweede jeugd

dokter is geweest? Dat weet ze niet, maar ’t lijkt haar niet waarschijnlijk, want hij verzet er zich uit alle macht tegen, dat er een dokter wordt geroepen.

— Hm, ja, zoo is ie nou eenmaal. Maar de directie staat erop, dat het gebeurt. Ik zal er wel voor zorgen. Als ’t mogelijk is, komt ie vanavond nog. Maar zegt U niets tegen mr. Bonger!

— Da’s goed, meneer!

— Jo, waar blijf je toch? De aardappels worden koud! komt Trees hem roepen.

— Kindje, wees toch kalm. Ik mag toch wel even wat doen voor een doodziek mensch. Alleen nog dr. De Groot opbellen, dan ben ik klaar.

Een schelle vrouwenstem vertelt hem, dat dokter ’s avonds bij voorkeur geen visites af legt. Tja, maar ’t is een dringend geval. Speciaal verzoek van mevrouws neef, meneer Vink, directeur van de verzekeringsmaatschappij „Olympia”... Aha, wacht U dan een oogenblik. Nog langer wachten? En Trees? Over een uurtje dan. Goed. Hebt U ’t adres genoteerd?

Hè, hè, de „paar seconden” hebben een klein kwartier in beslag genomen. En dus moet hij Trees sussen, wat niet zoo lang duurt, omdat ze er niet van houdt, kwaad te blijven. Maar Kareltje moet naar bed, hij hangt nu al meer dan dat hij zit en je kan het kind toch niet zoo met het eten in z’n lijf onder de wol stoppen.

— Hoe was ’t met Bonger? vraagt Trees.

— Je bent anders niet vlug met die vraag!

— Wat beteekent dat nou weer? Denk je, dat ie aan m’n

29