Vuurmerken
DE AVONDEN
Een smal balkon. De weifelende hoofden der bergen droegen linten donker vuur.
Wij leunden aan de nagloei van het huis, terwijl de dag uit onze leden stroomde.
In lange banen trok het avondpaars om onze schouders samen. Mensen liepen boven de aarde met metalen stem de schemer in geluiden te verdelen.
Alles werd stil. Het huis lag uitgeblust in zijn verlatenheid te overnachten.
Ergens sloot zich een deur voor eeuwig toe.
Wij hingen nog met lange koude handen over de borstwering der ledigheid te luisteren naar onze ademhaling.
82
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.