DORPSGEHEIM
Dorpsgeheim. De koele hemelholte.
Mensen onder water in het licht.
Hun armen vloeien uit. Hun stem verlengt zijn spanning in de noodkreet van een meeuw.
De dag is te doorzichtig. Aan geen tijd kan zich hun hartslag meten. Zee beweegt getijden in hun bloedbaan. Winden schuiven ademend in hun lichaam heen en weer.
Geen kracht valt stil. De onbedaarlijkheid der schepping houdt een onrust wakker die overal in draden hangen blijft, tentakels van een nooit herkende angst.
Dorpsgeheim. Mensen verslapen wakend hun leven. Planten en vissen gebaren tevergeefs naar hun niet te verwonderen gelaat.
49