Vuurmerken

OORSPRONG

Zo uit het huis de wereld in gelopen,

werden wij aangesprongen door het vocht

dat uit de stenen sloeg. Alle poriën

bloedden mysterie. Wij moesten haastig

woorden bouwen om de angst

het zwijgen op te leggen

en werden dan toch ingenomen

door het alzijdig dringen van de middag

om onze huid, het dreigende schuiven

der ruimte, bomen die hun vingers op ons richtten,

de duinen die hun ruggen kromden

onder het donkere gewicht der stilte,

het grijze keelgat van de zee

dat wartaal losliet.

Al dieper naar de oorsprong weggezogen, totdat nog slechts een ademtocht ons van de chaos scheidde, zetten wij onze levens schrap.

De wind sloeg met zijn vleugels.

Mensen bewogen en openden straten.

Een droge snik doorbrak de eeuwigheid.

20