Westerbork en een vraaggesprek met zijn Commandant Gemmecke in 1948

te geven om Frau Hassel te halen, wacht Schoenmaker nog even, totdat Gemmecke in de gevangenis zal zijn teruggekeerd, dit om te voorkomen, dat deze beiden elkaar op straat zullen ontmoeten. Na een poosje stuurt hij een schriftelijke oproep aan de directeur van de gevangenis, doch deze laat weten, dat hij het, in verband met de invallende duisternis, niet wenselijk acht, dat Frau Hassel zich nog op straat begeeft. Hij verzoekt ons nu naar de gevangenis te komen om haar daar te ondervragen.

Even later komen wij in de gevangenis en vinden Frau Hassel reeds in de wachtkamer. Zij is een knappe vrouw, ze heeft een chique geklede mantel aan, zijden kousen en hoge hakken, alleen haar ogen staan iets verwilderd. Verschillende vragen worden haar nu gesteld, in verband met ons onderhoud met Gemmecke.

Ze vertelt nu, dat ze destijds met Gemmecke mee op jacht is geweest en erbij was toen deze op Frits Spier schoot. Volgens haar deed Gemmecke dit om de man bang te maken. Ze wist ook, dat de man getroffen was en ’s avonds door Dr. Spanier in het ziekenhuis werd opgenomen. Schoenmaker vraagt haar nu om welke redenen Gemmecke eigenlijk schoot. Hij zou dit gedaan hebben, omdat hij dacht, dat de man vluchten wilde, hij had n.1. een overjas aan en een actetas bij zich. Hoe het mogelijk is, dat iemand van achter prikkeldraad zou kunnen vluchten, laat zij in het midden. Ze vertelt verder, dat zij „furchtbar erschrocken war”. „De man ging gewoon verder”, zegt ze, „en Gemmecke heeft hem zelfs niet meer gezien. Ik heb nog meerdere malen tegen Gemmecke gezegd dat ik zo „furchtbar erschrocken war und gib mir wenigstens Bescheid nachstes Mal, wenn geschossen wird!”

Op 12 October 1942 was zij met Gemmecke meegekomen als zijn secretaresse en zij was tot het eind toe gebleven. In het tijdvak van Augustus 1943 tot Juli 1944 was zij weggeweest o.a. door ziekte. Later is zij ook als tweede secretaresse in

31