De lamp van den meester

vermoeden van, welk een vreugde en welk een wan-hoop dat levende geheel hunner kinderen hem kan zijn? Ja, Goddank, ook een vreugde. Levendig staat mij die kleine onderwijzeres voor den geest, die, verliefd op haar klas, het zoo hartgrondig kon zeggen: ,,de ouders hebben er geen besef van, hoe wij genieten van hun kinderen. ♦

Neen, en de ouders weten het niet, welk een trotsch genoegen het voor den meester kan zijn, een pak schriften met keurig net werk te kunnen toonen, noch welk een ramp, als de lessen niet ingeslagen hebben.

״Nu heb ik ze toch zóó zorgvuldig iets van de breu-ken geleerd, en vandaag geef ik ze sommen op en ze brengen er niets, letterlijk niets van terecht... !"

Maar dat is nog maar n kleinigheid, vergeleken bij de teleurstellingen in de zedelijke opvoeding.

״Nu heb ik zóó gemeend ze te kunnen vertrouwen, en vandaag laat ik ze vijf mifiuten aan hun lot over en het wordt een schreeuwende bende... !"

Gelukkig is het ook wel eens anders. ״Dit is nu eens een klas, die ik alleen kan laten, als ik iemand te woord moet staan; ze werken even rustig door.^״ Of wel: ״Vandaag schitterende resultaten met rekenen gehad. Ze kunnen gerust naar de H.B.S., allemaal, stuk voor stuk, wat ik je zeg.. .״״

Nu ja, de vrouw van den meester weet wel, dat *t nooit zoo heet gegeten wordt als ^,t gekookt is! ^״t Zal nog wel wat tegenvallen met die H.B.S.; er zul-Ien nog wel even diepe teleurstellingen komen, als er thans hoog juichende voldoening is... Maar dat hin-dert niet: zij weet dat de ״ups״ noodig zijn, broodnoo-dig, voor dengeen die ook de ״downs" te dragen zal krijgen.

Als de levende bodem van den landman, zoo is de klas voor den meester. Niet alleen zijn bestaansgrond,

13