De lamp van den meester

het op dit oogenblik voor hem mogelijke summum van geluk bereikt heeft. Iedere econoom, die de wetten van het ruilsysteem kent, zal u dat vertellen.

En de meester schelde dus aan Laurens woning. Het duurde lang, voor er opengedaan werd,,,

Maar eindelijk... ,,Ik ben hier toch wel terecht?" dacht de meester. En ja, hij was terecht, ^,t was immers een van de zusters; hij kende haar heel goed,,,

,,, Of hij binnen wilde komen, werd aarzelend ge-vraagd.,,

Ja natuurlijk, hij kwam hooren hoe ״t met Laurens was,

n Oogenblik moest hij in de gang wachten, en wéér vroeg hij zich af of hij niet in het verkeerde huis was ,,, Te drommel, hij was toch wel méér bij die menschen geweest, wat had hij vroeger dan toch voor *n heel anderen indruk gehad ,,,

Maar vóór hij met zichzelf hierover klaar was, werd hij in de kamer genood. Daar was de heele familie.,, ja zeker, alles was net zoo en toch was alles heel anders,,. De vreemde indruk, dien hij niet realisee-ren kon, bleef,,, Toen hij Laurens de hand gaf ging er een beklemming van dien jongen uit.

Hij voelde zich onbehagelijk te moede, verlegen haast, indiscreet. Maar wat drommel, hij kwam toch met een goed doel?

,,Wel het doet me genoegen dat ik Laurens niet meer te bed vind. Maar ik hoop dat hij morgen weer zoover beter zal zijn dat hij voor de natuurkunde-les.,,"

De vader van Laurens, tot wien de bezoeker zich gericht had, mompelde iets, en verliet de kamer.,, Wat was die man oud geworden, den laatsten tijd״, ^,t Was of een hand den meester om ״t hart greep; en weer kwam die raadselachtige, beklemmende indruk. Maar hij wendde zich tot de zuster.

91