De lamp van den meester

Een meisje is niet zoo wild, maar wel zoo rijk aan folkloristische verbeelding als een jongen. Het is de bewaarster van lied en traditie. Het heeft lange staar״ ten van coupletten in het hoofd, en waakt als een pries-teres over de usances en regelen van het spel. Niet zooals een jongen, over de regels van recht en onrecht, maar over die van volgorde en gebruik. Niets is zoo conservatief als een meisje.

Behalve misschien, haar moeder.

Want de meester had met de moeders nog niet af״ gerekend, toen hij de kleine kinderen had wegge״ stuurd.

De volgende dagen zag de meester de meisjes weer wandelen, en was tevreden.

Tot hij eens goed toekeek. En wat zag hij daar? Een nieuwe reden tot ergernis, een duivelsche uitvin״ ding.,, Lange, kronkelige dingen, aan vinnige, pun״ tige, blikkerende naalden gestoken, waar ze met in-gebogen borst en samengedrukte armen en naar be-neden gerichten hoofde over liepen te penkletteren, of heur leven ervan afhing,,,

Welja, waarom niet... ?

״Wat hebben jullie nou: breikousen?״״

״Ja meester. Motten we, van me moeder. Drie naadjes moeten we afhebben ,. .״״

Ah ,,. de moeders zaten er weer achter ..,

De Hollandsche moeder, vooral de vrouw uit het volk, is een eerste klasse opvoedster. Ze weet wat een kind toekomt: de meisjes moeten werken, en de jon-gens ,,. ja... de jongens? .,, Dat is het sterke ge-slacht: die mogen luieren of spelen. Misschien zijn zij daardoor wel het sterke geslacht!

Waarvoor heeft een meisje haar handen gekregen? Toch zeker niet om leeg te zitten, wat? In een huis-houding is altijd genoeg te doen en als er niets te doen is, dan is er nog wel een breikous, 't Staat niet voor

69