De lamp van den meester

kanalen er present waren, net zoo als je 't geleerd had. En als je maar ver genoeg reisde, dan kwam je de rivieren tegen, die zoo vreemd breed en golverig daar lagen, met schepen d'r op, dat je niet kon begrijpen dat dat nu het dunne zwarte kronkelstreepje van de kaart was. Of op een anderen keer zag je de zee, en de zee was ook geen blauwe vlakte, zooals je misschien gedacht had, maar een grauwe, woelige massa, met witte schuimkoppen op de lange strepen golf, die aan-gerold kwamen, en die aldoor maar waren aangerold, steeds maar aangerold, in die onnoemelijk lange tijden, dat de klas er nog niet geweest was om ze te bekijken; en die steeds weer opnieuw zouden aanrollen, als de klas al lang weer weg was en aan iets anders dacht.. ״ Wat duurde de tijd dan verschrikkelijk lang, en wat was het land er al lang,,. van vóór de Batavieren al!

Ja, zoo kregen de Ruimte en de Tijd ook een beurtje, die je in de stad niet zoo opmerkt, omdat ze je daar in zulke kleine, pieterige stukjes gepresenteerd wor-den.

Maar onder al die grootschheid werd de inwendige mensch niet vergeten! Neen, die drong zich aan je op ... De boterhammen vroegen om uit de trommeltjes te mogen komen, de zuurtjes uit de zakjes,.. Som-migen hadden om tien uur al alles op, en dat was een geluk, want dan hoefde je niet meer te aarzelen en te weifelen of je nog wat nemen zou of niet,,. Maar ande-ren, meer bedachtzaam van aard, waarschuwden... ״Jongen je houdt niks over, de dag is nog lang .,. !״״ ״Kan mijn wat schelen, ^,k heb honger!'״

״Van 't reizen krijg je honger!"

״״k Heb centen zat, koop ik me vanmiddag wat *. ״Ik heb een dubbeltje voor ansi-kaarten."

״Ik heb nog vijf centen van me opoe gehad: koop ik 'n reep voor., .'״

Daveke, de kleine, dikke jongen, na zijn kanjers van

60