De lamp van den meester

Zoodat de lezer wel inziet dat het *t meest geschikte weer was, dat men maar voor een schoolreis had kun-nen bedenken!

Maar toen de trein zou vertrekken; toen de kinderen uit de raampjes hingen om de moeders nogeens dag te wuiven; warempel, ^,t was of-ie erop gewacht had: toen kwam de zon plotseling door de wolken gluren en be-scheen ineens het heele station.

״Hoera! De zon!״

״Zie je nou wel? Wat heb ik gezegd?״

״'t Mooiste weer van de wereld!״

En zingend, het hoogste lied uit, daar ging het onder de donkere kap vandaan, de lichte wereld in.

Wat een wagon vol geluk was het, die daar over de rails gleed! Eindelijk, eindelijk was de droom van maanden dan toch werkelijkheid geworden!

En iedere plaats die ze voorbijkwamen, werd toe-gezongen met de mooiste liederen, opdat de menschen toch maar goed zouden weten, dat het ״de klas״ was, die haar de eer aandeed. En iedere koe die wegvlucht-te, was een lachsucces. En de wilgen staken dr armen omhoog of ze weg wilden waaien, de weien deinsden achter de weien, de slooten draaiden voorbij de sloo-ten...

Wat is de wereld lekker groot... en dr komt nooit een eind aan, want ze is rond, dat weten we best...

En er komt hoe langer hoe meer... De klas raakte niet uitgekeken. Torens verschenen achter torens, en ieder vertegenwoordigde weer een plaats... Lessen kwamen in herinnering... Je kroop, neen je rende over het kaartje van Nederland, dat zich verschrik-kelijk had uitgebreid, en op den grond lag, neen dat de grond was! En reken maar dat de steden en dorpen precies op hun plaats lagen, — al verwachtte je ze weleens in een anderen hoek, — en dat het veen, en de zandgrond, de hei en de klei, en de sporen, de

59