De lamp van den meester

soort, dan het leerplan brengt dat in de klas hangt!

Andere dingen worden van belang; men voelt zich verantwoordelijk voor elkaar. Men is een klein geheel, dat beoordeeld, bekeken wordt door een vreemde, bijna vijandelijke buitenwereld. Zien de kinderen er allen wel netjes uit? ... Schreeuwen we niet te hard? ... Zijn we beleefd genoeg? Ieder ziet er onwillekeurig zichzelf, zijn buurman, op aan.

Hoe men zich heeft te gedragen aan tafel, in het hotel, op den weg: daarvan rept het leerplan niet en toch -.. wat kan er een vormende invloed uitgaan alleen maar van ^״t feit al, dat men elkanders gedrag en gewoonten eens zietl Hier corrigeert de klas zich-zelve, niet altijd op de zachtste, liefderijkste manier weliswaar, maar menigeen doet ervaringen op, die waarschijnlijk wel niet op zijn rapportboekje tot uiting zullen komen, maar daarentegen toch gedurende zijn heele leven nawerken.

Ook doen eigenschappen opgeld, die in school nau-welijks aan den dag traden of er maar lastig waren. Men leert elkander van een andere zijde kennen. Hoe ontpopt zich dat meisje, dat in school nauwelijks op-gemerkt werd, omdat haar leeren maar matigjes was, als een zacht, moederlijk verpleegstertje, dat de halve klas helpt... Wat deed de mondharmonika en het on-verstoorbare goed humeur van Daveke niet voor de klas, — ook al had hij bijna nooit zijn sommen goed! De schoolreis is de proef op de som der verschillende karakters. Zij brengt verrassingen. De knapste bol kan een sufferd zijn, als ^,t op snel beslissen aankomt, de middelmatigste jongen een handig knutselaar, een be-hulpzaam makker, die van aanpakken weet. De moei-lijkste, ongedurigste kwibus blijkt straks een droog-komiek te zijn, die de heele klas amuseert.

Met andere waardeeringen komt de klas thuis, dan waarmee zij uitging; zij is wijzer en bescheidener, zij

57