De lamp van den meester

De meester zelf was ook opgelucht, eigenlijk dank-baar dat de vrouw zoo volgehouden had. Hij zou het immers toch niet over z'n hart hebben gekregen, het kind thuis te laten!

״Zeg: Na," zeien de kinderen, ״weet je 't al? Je mag mee!^M

״Nou vanzelf!" zei Na verontwaardigd. ״Ik zal nog niet mee magge! ¹k Hêt er toch net zoo goed voor ge-spaard!"

״Ja maar je moeder is d*r geweest..."

״Och kind, loop rond!"

En eindelijk, eindelijk was de dag daar.

Neem een kind mee naar Italië, laat het den Rijn, Zwitserland, de golf van Napels, het schoonste van *t schoonste zien, en het kind zal niet zoo verrukt zijn als wanneer het met den meester en de klas den langen weg af sjokt van Velzen naar Wijk-aan-Zee, of op het bootje naar de Westerbouwing vaart.

״De schoolreis", zegt het achtenswaardig lid van de firma Droogstoppel, dat zich een oogenblik omkeert op zijn kantoorkruk om met minzame goedkeuring, — die echter niet vrij is van een zekere weemoedige jalouzie om wat in zijn oogen des schoolmeesters ״vacantie-dag" is! —, het vroolijk zingend troepje kinderen gade te slaan, dat daar netjes twee-aan-twee voorbij trekt, ״de schoolreis is een nuttig instituut. Zij dient om den kinderen door aanschouwing, — naar het beginsel van Pestalozzi, — datgene te leeren wat in de school zelve niet op af doende wijze bij te brengen is."

En inderdaad, gelijk heeft-ie. Alleen, de soort en hoeveelheid van een groot deel der kennis die op de schoolreis wordt opgedaan, is n beetje anders en ^,n beetje uitgebreider dan het lid van de firma Droog-stoppel zich dat misschien voorstelt en hij zou wel-eens hoogelijk verbaasd kunnen zijn als hij hoorde,

55