De lamp van den meester

״Ja... maar .. .״ (het schort had het zwaar te ver-antwoorden), ״ziet u.,. : ik dacht dat u en ik dat wel voor elkaar konden spelen/*

״Als 't nou niet goed voor d'r is -, ,״

״Och. -. niet goed — wat weten de dokters d’r van ... als ze den heelen dag zit te huilen, en ze ziet de anderen weggaan zonder haar, dat is óók niet goed ... En misschien, as u d'r nou es op de tram wou zet-ten, in dien tijd dat de anderen loopen -.. Als ze maar ^,t idee het dat ze mee is, ziet u?^״

״Dat gaat maar niet altijd, moedertje. Overal loopen geen trams, zooals in Amsterdam!״

״Of op 't bootje dan.. .״ De goede vrouw had geen al te heldere voorstellingen van landelijke toestanden. Ze dacht dat er toch overal wel ״iets״ ging .,״

״Hoor eens, moeder, ik zal d'r nogeens met het hoofd over spreken,״ zei de meester, die dat volstrekt niet van plan was, maar uitstel van executie zocht. ״Nu heb ik geen tijd meer.״

״Denkt u dr nog es over meester. U hoeft maar ja te zeggen, dan is ^,t klaar.״

Dat is juist zoo moeilijk, dacht de meester, en na ^,n paar dagen had hij nog geen beslissing genomen. Naatje deed trouw alsof ze meeging, schreeuwde en lachte het hardste als er van de reis sprake was, en hield zich hardnekkig onbewust van de hangende strijd-vraag, en van de bezoeken harer moeder...

Maar de kinderen smoesden en lachten: ״Oi! Naatje d'r moeder is dr alwéér!״

Toen werd de meester tureluursch.

״Nou vooruit dan, geef dr dan maar mee! ^,t Moet dan maar gaan zooals 't gaat, ik zal m'n best doen om haar te sparen, maar 't is voor Uw verantwoording, dat zeg ik u .. .״

״Asjeblieft meester, dank u wel, dank u duizend-maal.. .״

54