De lamp van den meester

lijke blijheid, dat het uitstraalt over een leven, en tot ver in de wereld ...

״Begin jij daar nou eens wat mee!״ zei er eentje, verbitterd, toen de idealist kwam aangedrenteld.

״Mag ik?^M vroeg hij.

״Ga je gang,” zei het hoofd.

״Laat jullie me dan met hem alleen.״

En daar bleven de jongen en de meester dan alleen in het groote lokaal. De jongen was een oogenblik per-plexed, en nieuwsgierig, wat er zou gebeuren. In dat oogenblik nam de meester hem bij de armen, en drukte hem neer in de bank.

De jongen vergat voort te gaan met gillen, — en probeerde zich los te worstelen. Maar die meester had handen van ijzer.,, !

Het was nu stil in het lokaal, Hij probeerde het nog eens, en toen ndg eens ... De stilte en kalmte begonnen op hem in te werken,,.

״Ik heb den tijd, hoor!״ zei de meester, doch niet onvriendelijk.

Ik moet zeggen dat hij na een half uur zijn armen voelde. Maar de jongen was getemd.

Had hij de groote rust ondergaan, die in den onder-wijzer was? Had hij op een of andere manier bemerkt, ״dat de meester goed was״? Ik weet het niet. Kalm ging hij naar huis, met een verstolen, schaamtevollen blik op zijn partner, uit oogen, als van een goeden hond...

Buiten ontving hem het schelle rumoer der woe-dende wijven. ״Kom maar hier, liefie, wat hebben ze je dan gedaan?״

Jaap voelde zich getrokken en geaaid, en wist niet, hoe hij gauw genoeg uit haar handen vandaan zou komen...

Maar in de gang overlegde het personeel. De onder-

40