De lamp van den meester

en repetities en examina, — de ramen open te gooien in die moreele en intellectueele broeikassen, die on-getwijfeld nuttig en noodig zijn, maar waar de lucht te benauwend zou worden, dat moet in ieder geval goed zijn.

De vreemdeling echter, die binnen die poorten komt, voelt zich in 't eerst wel n beetje als een kat in een vreemd pakhuis, en zoo ging het ook de schoolmees-tersvrouw toen zij daar zoo, door een achterdeurtje als 't ware, binnentrad en het terrein eens overzag.

Maar die ondeugende exogame meester, die de streek op zijn geweten had, voerde haar gauw genoeg binnen en wijdde haar in in de geheimen van dat we-reldje, dat toen nog veel méér dan nu op de binnen-landen leek, die het nooit-doorzochte gebied van een bizonderen, eigenaardigen stam omvatten, welke zich kenteekende door zijn geheel aparte gewoonten en vastgeroeste tradities, ja die zelfs een eigen omgangs-taal bezat, die zich belangrijk onderscheidde van de gewone.

Het was in den tijd, dat de school nog niet openlag als een boek, waar ouder-commissies, en allerlei half-of heel-officieele personen naar hartelust in bladeren kunnen, — neen zij was een geheime werkplaats, een kamp dat een shibboleth verlangde, en het was geen gewoonte, dat oningewijden den neus binnen de poort staken, en verder kwamen dan den drempel. Geen vaders of moeders, als zoovele potkiekers, konden rondneuzen en het personeel het hemd van het lijf vra-gen en al het moois er af kijken, en daarom gevoelde men zich nog geheel ״onder elkander” en gaf zich, zoo-als men was.

Maar soms komt de koningin ongemerkt onder de menschen, en die ziet meteen alles. Sommigen denken dat een koningin het het prettigste vindt, als alles mooi versierd is, te harer eere; maar dat is heelemaal niet

35