De lamp van den meester

WAT ER OP EN OM HAPPE PLAATS VOND, EN WAAROM DE KONINGIN ZOO BLIJ WAS.

m.

eester hij bijt! ^,t Is n kwaaie, hoor!" zei de jongen, die de dikke witte schimmel op de speelplaats bij de hand leidde-

,,Zoo, bijt-ie,,, ?״ zei de meester, en hij keek eens, met gemengde gevoelens, naar het reusach-tige, hooge beest dat hij, volgens ^ft zeggen, straks be-stijgen zou-

Het was ook niet aardig van den stalhouder: ze hadden om een mak, handelbaar beestje gevraagd, en nu stuurde hij zoo'n half wilden knol, *n kwaadaardig gedierte naar men zei, dat kuren had, En dat bij kin-deren! De andere was uit, op een vrachtje, heette het-Wie stuurt er nu ook op zoo een dag het beste paard weg!

En ja, nu kon er niets meer aan veranderd worden, ^,t was te laat, De kinderen stonden opgesteld in 't gymnastiek. Sinterklaas werd dadelijk binnen ver-wacht,

,,Maar let eens op,״ zei de meester, ״ik zal hem in de gaten houden. En als-ie me wat begint ,,,!** Ja, wat de meester dan doen zou, dat zei hij er niet bij, en dat wist hij waarschijnlijk zelf ook niet. Maar de jongen was er heilig van overtuigd dat de meester er wel iets op vinden zou, De meester vond op alles wat,

27