De lamp van den meester

pen op, moesten zij alle lampen opsteken. Het was sterker dan zij, In een vromen ommegang hielden zij pelgrimstocht door alle vertrekken, en bewonderden de effecten hunner illuminatie. Zelfs het melkwitte ballonnetje, dat je zoo heerlijk kon doen opstralen in de heldergewitte keuken, waar het beetje gerei nog zoo gloednieuw blonk, werd niet vergeten; zij gingen er telkens weer naar toe, en teruggekomen waren de inelkaar-loopende, verlichte kamers weer een nieuw genot voor hun verbaasde oogen,

״Nu moet je toch dien doorkijk eens zien, als je hier gaat staan!*״

״Wat doen die bloemen het goed voor dat gordijn!*¹

״Is het keukentje zoo niet alleraardigst?**

Geen Pieter de Hoogh had ooit zulk een succes.

Maar op *t eind van de maand; toen de gasrekening kwam: o wee, o wee.,. ! wat keken zij op hun neus!

Hebben wij zóóveel gebruikt? Is het genot zoo duur?

En zij hadden een zuinigheidsles voor het leven te pakken.

Maar toch denk ik weleens dat zij zich vergisten in hun conclusie. Als ik daar in mijn herinnering die beeldjes zoo heel ver zie bewegen, en het kinderlijk gedoe gadesla, van die twee menschen die met al hun ״gochme” ¹J toch nog zoo héél jong en ondervinding-loos, en argeloos waren, en daardoor zoo voorbereid om hevig te genieten van de kleine vreugden des levens, dan denk ik dat de gasrekening toch niet te duur is geweest,

״Man muss die Feste feiem, wie sie fallen**, — dat licht hadden zij noodig, om zich diep in de ziel te pren-ten die beelden van poëzie ,die hun hun heele leven zouden bijblijven als de warm stralende lampjes der herinnering, die helderder worden naarmate het don-kerder wordt om je heen ,,.

*) wijsheid, verstand.

23