De lamp van den meester

en critiseerden en oordeelden en delibereerden over elk stuk en eiken kamerhoek en elke prent aan den muur met een ernst, alsof *s werelds wel en wee van de juiste plaatsing afhing, en hadden een wonderbaar-lijken tijd!

— Ja, maar de huwelijksreis dan? — zegt de lezen — Daar was toch die week vacantie voor? —

Ei, meent de lezer dat. Ja, ik zal niet zeggen dat hij in theorie geen gelijk heeft, maar in werkelijkheid kunnen de autoriteiten zooiets toch niet bedoeld heb-ben met hun week vacantie; want dan zouden zij toch ongetwijfeld ook de salarissen verstrekt hebben, die pasten bij zulk een weelderige escapade. Neen, zij heb-ben wel degelijk bedoeld, tijd te geven voor het spij-keren van de zeilen, en daarmee toonden zij juist hun wijsheid als vroede vaderen, want zij wisten wel dat er geen behanger op over kon schieten.

Ja, als toentertijd Valutaland maar open was ge-weest, dan waren zij nog wel op pad gegaan! Dan zou je eens gezien hebben, wat mooie Schwarzbrot-weken zij daarginds hadden doorgebracht, en met welk een flair de ״nouveaux-riches" gespeeld! Maar Valuta-land was nog gesloten en zij kenden alleen maar de lastige beperkingen eener koers van den waardemeter, die hun niet toeliet ook maar een stap van honk te zetten.

En toch,... ik geloof toch dat zij gereisd hebben, waar niemand van weet...

Ja, zij moeten op stap zijn geweest, want vanwaar anders al die herinneringen? Ik geloof dat zij werel-den bezocht hebben... Maar waar in ״s hemelsnaam kunnen zij hebben uitgehangen?

Natuurlijk hebben zij Venetië gezien: daarvoor hoef je immers niet uit Amsterdam te gaan? Schooner dan die eens ״als keizerin de kroon (droeg) van Europe" is er wel geene, en wie eenmaal op die breede brug

20