De lamp van den meester

*n Poos bleef dat ding dan de kamer sieren, totdat men voor de verandering weer eens in den diepsten geldnood verkeerde. Dan ging het, — naar dat er vraag was, en geldruimte op de markt, — voor vijf gulden of minder over in de handen van een collega-,,kwak‘*, die er op dat oogenblik wat beter bij zat, en ook weleens het genoegen van het bezit wilde smaken; en het ver-dween, steunend en krakend op zijn oude kaduke pooten, en door een aantal jongelingen luidruchtig bij-gestaan, de trap af, tot innige vreugde der kostbazen.

★ ★ ★

LENTE! Maar tusschen al die kleine, genoegelijke of minder aangename voorvallen die hun uiterlijke be-staan vormden, begonnen zich andere, grootere gebeur-tenissen af te teekenen, die in hun innerlijk plaats hadden״

De storm zweept door de takken, de regenvlagen gieren, de sneeuw smelt; de zon speelt schuilevink, de wolken spelen krijgertje, de vogels ruzieën om de nest-plaatsen, en ineens, te midden van al dat gespeel en ge-worstel en getier, staat de stralende lentedag aan den hemel, de boomen zijn uitgebot, en de bloemen op hout en in gras vertellen het in blinkende kleuren, dat het lente is!

Ineens stond hun geestelijk leven in bloei!

Hoe was dat zoo gekomen? Het was gekomen, van-zelf, omdat het getijde daar was...

Maar ook, er waren aanleidingen genoeg; er zijn altijd aanleidingen, als het getij er maar is...

Zij hadden Multatuli gelezen (die storm!), en hij was hun als wijn naar de koppen gestegen ״ ״ ״

Zij hadden een blik geslagen, — en meenden een eigen oordeel te hebben, — in de litteratuur van oude en nieuwe tijden, van eigen en vreemden bodem; zij hadden den zoom van het kleed der Muzen aangeraakt

155