De lamp van den meester

zorgen? Gelukkig maar dat hij er bijtijds om gedacht heeft; de meisjes voelen zich van een bange zorg ont-heven, zij zijn bevredigd, als moeders die hun zoontje in goede handen weten . ,,

De jongens voelen zich ernstig, als mannen. Na-tuurlijk, zij ook, zij zijn dat ook van plan: als je op een gegeven leeftijd bent gekomen, dan trouw je, niet waar? De meester vanzelf ook, laat die maar loopen, die weet wel hoe 't hoort..,

En zoo is de klas het tenslotte heelemaal roerend eens met den meester.

Als ^,t nou maar waar is . , . !

Maar ja hoor: op een gegeven oogenblik staat er al een juffrouw in de klas, — je weet niet waar ze zoo gauw vandaan komt, het is alsof zij op de vleugelen van het gerucht is meegekomen, — en beziet het ijverig werkende troepje. Een groote verteedering welt in haar op,

״Zijn ^,t geen schatten?״ fluistert de meester.

De klas wordt heelemaal stijf van louter ijver om netjes te zitten onder *t oog van de ״juffrouw״, maar steelsche, lachende zijblikken gaan toch naar haar toe en een geheim verbond wordt gesloten; zij wordt in-gelijfd: dat ״s nou de vrouw van den meester, zie je? Vanaf dit oogenblik hoort zij er bij.

En nooit meer scheidt zij ervan. Zij is, voor de klas, de achtergrond van den meester geworden, zoo goed als de klas het is voor haar. Zij is ingeschakeld; zij is deel gaan uitmaken van een andere wereld, van het wereldje-apart, dat daar zijn eigen leven leeft in het oude schoolgebouw.

Want zoolang de schooldeuren openstaan en de kin-deren instroomen, merk je dat niet zoo; maar is een-maal de deur achter den laatsten telaatkomer dicht-gevallen en het werk goed begonnen, dan voel je het pas: wie binnen die muren, over dien drempel komt,

17