De lamp van den meester

ner moeder, en zijn zusters en broers geruststellen omtrent het jongste kuiken in ^״t nest״

En zoo spande een goede liefde die twee jongens, de eene den blik naar den horizont, de andere naar het dichtbije pad gericht, in hetzelfde strenge gareel van plicht.

Maar nog een andere liefde was hen ten zweepslag, en dat was het gevoel, dat zij beiden den meester toe-droegen״ Wel, zou men niet werken en zijn best doen, al was het maar hem ten pleziere? Hij was er zoo blij mee, met goed werk en hij had zelf ook wat voor de jongens over, — hij was, anders weer dan hun vaders, óók een ideaal en een voorbeeld voor hun groeiende bewustzijn, en wie brengt niet graag offers aan zijn góden?

Maar hier kwam het uit dat de school op een gezin lijkt: want evenals in een gezin ten opzichte der ouders, was er in de school ten opzichte van den mees-ter, naijver tusschen de jongens. En de meester groeide erin, als hij zag, hoe daardoor de beide dravers om het hardst trokken; want op die manier ging zijn kar-retje-van-onderwijs het vlugst over den weg!

Als ik nu een boek moest maken over het ״Appe-lenkopje” en den ״Geleerde'״, dan zou ik een heel aar-dige geschiedenis bedenken naar de gegevens, die ik tot dusverre heb. — En die zou dan vast heel anders worden dan de werkelijkheid, want de werkelijkheid heeft altijd veel meer gegevens dan wij kennen of op-merken.

Intusschen is het aardig te bedenken, dat de werke-lijkheid het boek al gemaakt heeft, en dat ik de ver-dere lotgevallen der beide jongens voor mij uitgerold zie liggen, als een ten deele afgeweven kleedje.

Het ééne kleedje is al heel eenvoudig, met zijn tel

124