vader, wanneer er iets met haar kind gebeurt.,. !
Maar hoe zijn moeders? Je weet er alles van: al zou een kind verlangen haar eigen hart uit haar lijf te ne-men en er over heen te loopen, dan zouden zij nog aan Onzen lieven Heer vragen of hij het alsjeblieft voor dezen keer nog wou toelaten, en heilig verzekeren, dat het heusch geen pijn deed ״,, ! Het innigste zielsver-langen van een kind,.. : er is geen dwingender nood-zaak voor een moeder en zij wenscht eraan te voldoen, — ook al zou het haar op den hoogsten zielenood ko-men te staan.
Dus hielp zijn moeder hem, wat zij kon.
,,Je moet er niet zoo dikwijls over praten met je vader: wachten tot-ie ,n goeie bui heeft,,. geduld moet je hebben.”
Zoo strategeerden zij samen, en waren blij als zij maar weer een heel klein eindje verder waren geko-men.,,
Maar in de school was er geen strijd, daar was de atmosfeer vriendelijk om Daveke heen, en iedereen ge-dacht zijn wensch.
Als er geschiedenisles was, en de meester zoo mooi kon vertellen van de zeehelden, dan kreeg Daveke een ribbestoot. ״Zeg, Daveke, da's wat voor jou hè? daar groei jij in!”
״Nou!” zei Daveke, met een breeden glimlach, en hij zat te dinderen op zijn bank,,. Ja, wat waren de verhalen van De Ruijter ook niet heerlijk (maar het allermooiste is toch dat hij op den toren klom, en de lei intrapte!), en van Tromp en Van Galen. En dat de Engelschen klop kregen, en dat onze Jantjes den ket-ting stukvoeren! Hangt in het Rijksmuseum niet nog de achtersteven van de Royal Charles, en is iedere Hollandsche jongen daar niet trotsch op? Daar hoef je nog geeneens Daveke voor te heeten!
111