De lamp van den meester

ter zijn blinkende oogjes leeft en altijd mèt en om hem is, een geheim dat de fantasie van de klas doet uit-bloeien in een kleurig spel van beelden om hem heen״. En zal ik u eens vertellen wat dat geheim is? Ja, want ge behoort nu toch zoo half en half tot de klas, nietwaar, dus ge moogt het wel weten.,. ; welnu: Daveke wil naar Zee!

Natuurlijk wil iedere jongen wel naar zee, maar dat is toch nog iets anders dan bij Daveke,

Klein Daveke is als een kind, dat een teer, fijn plantje heeft gekregen. En hij heeft het verzorgd, en het heeft knop gezet, en is opgebloeid en heeft vrucht gedragen, en de plant is grooter, is overweldigend ge-worden, en nog altijd draagt het kind hem ,,, Ja, want het is ermee opgegroeid, en het is zijn ideaal, zijn har-tewensch, wat het daar in handen houdt,,,

Daveke verlangde niets anders van het leven. Hij wist, dat hij overgelukkig, dat hij verzadigd, dat hij tevreden zou zijn als hij dit maar eenmaal bereikt had ,,.

En omdat hij het zoo hevig verlangde, verlangde de klas het met hem mee, leefde zich in in zijn leven, hoopte en vreesde met hem,,,

Want er was nog iets heel romantisch aan het geval verbonden, iets dat je deed vragen of hij wel ooit zijn zin zou krijgen?

Daveke had ook nog een vader, n Vader heeft nooit eenige fantasie. Vaders zijn ellendig praktische, nuch-tere wezens, Daveke's vader was grutter, en een streng man. Hij was er vierkant op tegen, dat de jongen naar zee zou gaan, en vond het een veel te gevaarlijk be-roep ,,, ! Ja en je kon hem geen ongelijk geven, want Daveke was zijn eenige zoontje.

Maar nu zou je zoo zeggen, dat zijn moeder er dan nog veel meer op tegen had moeten zijn. Voor een moeder is het immers nog veel erger dan voor een

110