De lamp van den meester

Maar weldra kwam zij te hooren wat er met hem was...

״Vrouw", zei hij, ״ik heb toch zoo iets wonderlijks beleefd. Het is of ik in de vacantie een ander mensch ben geworden. Ik ben toch nooit slecht geweest voor mijn kinderen. Ik heb altijd van ze gehouden, en vaak wat voor ze over gehad. Sommigen zeiden dat ik als een vader voor ze was. En toch... het was me van-morgen of ik voor het eerst mijn klas zag...

Nooit heb ik geweten, wat ik eigenlijk onderhanden had, wat voor geweldige verantwoordelijkheid ik droeg, wat er aan mij toevertrouwd was ,.. ; denk eens aan: ieder van die kinderen is een even groote schat voor zijn ouders, een even groote zorg en blijd-schap, een even heerlijk, geheimzinnig stuk toekomst als ons kind het is voor ons.., !"

Ja, zoo was het: alsof hij met steentjes gespeeld had, en het bleken parelen en juweelen in zijn handen te zijn...

Maar eerst als onze oogen geopend zijn, kunnen wij het zien ...

108