Een bewogen vrijdag op de Breestraat

Eindelijk had het dan ingezet met juffrouw Davids. Lang had het geduurd. Op een avond had men er Costa Gomez zien binnengaan. Nou, en als Costa Gomez zoo ergens binnen׳׳ gaat, dan weet men wel wat er aan 't handje is

״Nou dokter?” had een oude vrouw hem gevraagd, toen hij weer buiten kwam, ״krijgen we gauw een brizze-miele?”¹)

״Wat?” had Costa Gomez gesnauwd. ״Och.... Schtosz!”⁸)

En toen had het nog veertien dagen geduurd, eer juffrouw Davids begon-nen was.

Maar toen was ze dan ook begonnen. Och weih, wat een getob.... Martelen was het, dagen en dagen lang.... Er kwam geen schot in....

In 't eerst had men erom gelachen.... ״U zal zien,” riep de groenteman, toen me-*) Besnijdenis. ²) Onzin!

7