Een bewogen vrijdag op de Breestraat

ra verbaasd. ״Gekheid, men moet toch wat doen?"

״Denk je dan dat het zóó lang zal du-ren?” klaagt het vrouwtje verschrikt.... ״Lang.... lang.... weet ik veel! Waarom zal het lang duren? Maar als vrouw-van-een-huishouding gaat men toch niet met de handen over elkaar zitten! Kijk maar eens, dat zijn de nieuwe kousjes voor Bennie: ik brei ze met een blokje, drie recht, drie naadjes, drie toeren en dan omspringen....״

Maar het arme bedlegerige Duifje kan het breiwerk niet zien! Ze haat op dat oogenblik de klepperende pennen....! Hoe kan men zoo rustig erbij gaan zit-ten, terwijl zij....

Ja, en veel eerder dan zuster Clara is de moeder van de barende er al ge-weest. Want die was er al den vorigen dag, en is 's nachts gebleven. Ze heeft ^,n beetje geslapen — ja, hoe slaapt men 22