In de Gouden Klok

72    IN DE GOUDEN KLOK.

״Ik heb gewalst," zei San fier.

״Moet je eens hooren," zei Fie. ״Ik heb m'n rok afge-trapt. Het strookje, dat er binnenin zit, hangt erbij. Heb je geen speld?"

״Ik heb niets," zei San. ״Ik wou dat ik je helpen kon!”

Zij keken den rok na. ״Trek het er heelemaal af!” zei San.

״Ja, dat is misschien nog het beste. Ga jij dan voor me staan, want ik schaam me dood.”

En zoo deden ze. San trotseerde de zaal, om iedereen te beletten, Fietje te zien, die het gewaagd zou hebben, zijn blikken derwaarts te slaan. Maar niemand keek, alle menschen hadden het te druk met zichzelf.

״Heb je al taart gehad?” vroeg Fie, toen de operatie afgeloopen was.

״Taart?"

״Kom mee ... !"

En ze gingen naar een buffet, waar koks dingen ston-den uit te deelen. Santje zag met bewondering, hoe driest Fietje zich naar voren drong, en taart bestelde ״voor de juffrouw daar", en limonade, en ook zichzelf daarbij niet vergat.

En wat was het een stuk taart! Wat een prachtig, heer-lijk stuk taart! Van binnen zat room, en er bovenop lagen allemaal heerlijke dingen, en het zag er zoo versch en zacht en groot en boterig uit! En daarbij een groot glas heerlijke, gele limonade ... !

Nu begreep Santje pas echt, dat zij op de bruiloft was. Met een blij gezicht zat zij in een hoekje, naast Fietje, haar taart op te eten en van haar limonade te genieten. Wat 'n weelde, en wat jammer dat Nannie er niet van proefde!

Daarop gingen zij aan den kant zitten om naar alles te zien. De dansmeester schreeuwde nu erg, en de menschen