In de Gouden Klok

LICHTBLAUW OF SATINET?    63

Toen kon Santje pas recht voort, ze had geen tijd meer om een letter te lezen, want de jurk moest op de voering, en in elkaar geregen worden, precies zooals zij het op den winkel had gezien.

En Lena kwam bij haar thuis, voor den ״eersten pas”, waarbij moest blijken, of zij de maat goed genomen had, en de jurk niet heelemaal verknipt was. Maar gelukkig ״zat” hij als ״geschilderd”, zooals Lena zei, en nu kwam de groote naai pas aan, om hem klaar te maken voor den ״tweeden pas”. Middagen en middagen zaten zij en Nel eraan te werken. Moeder klaagde dat ze tureluursch werd van al de draadjes en voddetjes, dat ze haar vloerkleed niet meer schoon kon krijgen en den hemel zou danken, als het uit was. Maar dat gaf niet, er werd gewerkt dat de stukken eraf vlogen, men ״at” spelden, zwaaide met scharen, riep om het garenklosje, den centimeter, net precies zooals op den naaiwinkel, en had een gezelligen tijd. De twee vriendinnen hadden de gelegenheid om eens echt vertrouwelijk te worden, en bespraken zooveel, dat zij zich nooit verveelden.

Eindelijk was de jurk heelemaal klaar, en toen kwam het ״afpassen”, waarbij men moet zien, of er soms nog iets aan mankeert. Maar er mankeerde niets aan, en San-tje zag zichzelf, met het mosgroene lint aan den hals, en onderaan de mouwen. Het was ongeloofelijk, dat z ij zoo netjes zou zijn!

Alleen over de lengte van den rok hadden zij verschil van meening: Santje vond hem zóó lang, dat zij zich schamen zou, er zich mee te vertoonen. Maar Lena zei: vóór dat je 't weet ben je zestien, en dan moet je tóch aan den langen rok gelooven!

Eindelijk was de dag dan daar. Miep Ruizekool was meegeweest om een echt matgoud haarpennetje te koopen,