In de Gouden Klok

6    IN DE GOUDEN KLOK.

hebben, als Elly hem niet tijdig had weggeduwd en den armen verschrikten Sipsu opgeraapt en vertroost en weer in zijn hok gezet. Ook vloog hij altijd naar andere tillen en kwam niet op tijd thuis. Ja, het was een heele zorg om Sipsu goed groot te brengen!

Maar midden in hun gekoer weken Polly en Molly plot-seling uit, want statig en voornaam kwam daar de heer Potsche aan, een dikke, zwarte kater, door Elly ״de oude kattenvorst" genaamd, omdat hij ’n beetje dom en trotsch was, een boos, bazig humeur had en geen vreemden kater op zijn erf duldde, al had hij er een oorlog op leven en dood voor moeten voeren. Maar innerlijk was hij erg goedig. Hij hield van zijn menschen en was even bang voor de duiven, als zij voor hem. Hij keek eens peinzend rond, om een plaatsje te zoeken waar hij zich neder zou vlijen...

Elly lag op den rieten stoel, midden in dat wereldje. Je zou niet gezegd hebben dat zij rusten moest, want ze had een blozend gezichtje, ’n paar stralende blauwe oogen, en ronde armen. Gelukkig was het ook maar van tijdelijken aard. Twee uren per dag, in den middag, had de dokter gezegd. Dan zou ze na eenige maanden wel weer heele-maal opgeknapt zijn. En twee uren 's middags in zoo’n heerlijken tuin, met al je dieren om je heen, dat is niet zoo'n erg naar vooruitzicht! Jammer dat haar vriendinnetje in dien tijd op school was, anders had die heerlijk bij haar kun-nen zijn, maar in plaats daarvan zou er iets anders gebeuren.

Vol spanning keek Elly naar binnen, en toen eindelijk haar moeder te voorschijn kwam, en bij haar ging zitten, ging er een lach van voldoening over haar gezichtje.

״Nu gaat het beginnen!" zei ze.

״Ja, nu gaat het beginnen,” zei moeder.

Want moeder had iets bedacht, om haar den rusttijd 'n