In de Gouden Klok

40    IN DE GOUDEN KLOK.

daar heb je de Groote Beer, en daar..

״O, laten we toch doorloopen!” riep Nannie. ״Ik ben bang!”

״Bang?” vroegen Vader en Santje. ״Waarvoor?"

״Voor de lucht! Die is zoo groot!"

Ze lachten en liepen haastig voort. In de stad was illuminatie. Je raakte niet uitgekeken. De straten waren vol menschen, die de versiering bewonderden. In een smalle steeg, waar anders nooit iemand kwam, ging nu iedereen kijken, en de bewoners dansten bij het draaiorgel.

״Dat is nu wel heel aardig,” zei Vader, ״maar het was te wenschen, dat ze niet in zulke krotten woonden!”

״Ze hebben toch schik?” zei Nannie.

״Ja,” zei Vader. ״Ze hebben er zelf geen besef van.”

Overal was het mooi. Zoo vele gebouwen en bruggen waren met de rustige lichtjeslijnen versierd. Het was heer-lijk, om te wandelen in de koele lucht, op de grachten ,..

Maar het mooiste kwam daar nog. De ״gondeltocht” kwam er aan. Mooi versierde, verlichte booten, de kleurige illuminaties weerstralend in 't water, vroolijke fantastisch beschenen menschen erop, en lustige muziek onder ’t voortgaan. Op de wallekanten stond 't zwart van de men-schen. Nu en dan werd er een stuk Bengaalsch vuur afge-stoken, en dan zag men alle koppen op den wal vreemd verlicht in den rooden of groenen rook die opsteeg in de grillig uitziende boomen. Langzaam voeren de booten voor-bij. Het was als een sprookje. Was Rembrandt er maar, dacht Santje, kon hij 't maar zien, wat zou hij er dan misschien een mooi schilderij van maken! — Wat was het wonderlijk om al die gondels onder een brug te zien verdwijnen, waarbij je de volgende gracht nog even, ver en kleintjes, in t Bengaalsche licht zag opleven.

Maar toen het vuurwerk. Aan den Amstel, op de Hooge-sluis stond het stampvol menschen. Vroeger had Vader hen