In de Gouden Klok

SANTJE EN HET GELUK.    21

leen Nannie kon zelfs geen halfje uit haar onderzak op-diepen: de centen en halfjes sprongen bij haar onmiddellijk naar den snoep- of knikkerswinkel toe!

Wat nu te doen? Zij hadden er zoo'n vage voorstelling van, dat de minste hoeveelheid melk, die je krijgen kon, vijf centen kostte, en zij hadden er maar vier. Toch be-sloten zij den boer aan te roepen. Nel onderhandelde met hem. Ze liet hem de vier centen in haar handpalm zien. Eerst wilde hij niet. Maar de kinderen smeekten: ״We hebben zoo'n dorst, meneer!" Toen goot hij vier keer hun kroesje boordevol.

Nog nooit had een kroesje melk hun zóó heerlijk ge-smaakt! Zij waren er trotsch op het zelf veroverd te heb-ben met hun vier centen, al was het hard ze te moeten uittellen in de hand van den boer; want wat had men voor vier centen al niet kunnen koopen! Visioenen van kaneelhompen, tooverballen, drups, zoethout en pijpen drop rezen voor hun oogen.

״Goeiendag!” zei de boer.

״Meneer, meneer, hoe laat is het?” riep Nel hem ach-terna.

Het was tijd om naar huis te gaan. Met de bloemen in de warme handjes liepen Willy en Nannie voorop. De dag begon. Bij de remise werden de paarden al voor de tram gespannen. Een groote boot voer over den Amstel. Groep-jes werklieden gingen, de boterhammenzakken en koffie-blikken bij zich, naar hun werk.

Ergens, opzij van den Amstel, is een straat, die heet het ״Oetgenspad". Of liever, hij heette al lang niet meer zoo, hij had een stijven stadsnaam gekregen, maar er waren nog geen straatsteenen, de kippen liepen zoo maar over den grond, er stonden kleine huisjes en kleine, rare straatlantaarns. Je kon denken dat je buiten was. Op dit