Het Joodsche bruidje

af met een brutaliteit en een onver-wachtheid, die je verschrikt terug doen deinzen, die je spijt doen hebben dat je gekomen bent....

Maar natuurlijk zou hij naar haar toe gaan! Zoo n bourgeois-madam, wat dacht ze wel? En meteen doorkreunde, doorfleemde hem een pijn, dat hij zóó aan haar dacht, dat hij zóó zijn jeugd-ideaal met drek wierp en besmeurde, en hij had ergens willen gaan zitten huilen, heel eventjes maar, in een hoek.... O, maar ja, natuurlijk, hij zou naar haar toe gaan, hij zou 'n paar fratsen zeggen tegen die vrouw van een vreemden man, die haar met juweelen had belegd, ja, hij zou haar laten zien, dat hij nog even trotsch en zelfstandig en ongebro-ken was als altijd, ondanks.... Neen: hij zag er netjes uit, nu. Onwillekeurig streek hij over zijn pak....

Maar behalve die twee, was er nog een

75