Het Joodsche bruidje

orde met me..״ daar zit het...., en ze wees op het arme, oude, ingevallen borstje, onder de propere witte nachtpon....

Een zorg deed zijn gezicht betrekken; ze zei het zoo ernstig.... Maar ze had im-mers altijd geklaagd, met haar ^,n beet-je verwende stemmetje, altijd over die borst, over dat zwakke lichaam.... Kom, het zou wel weer ’n beetje meevallen.... En hij deed het eenige, dat hij als een be-zwering tegenover den angst van die klachten kon stellen: hij nam zijn taak weer met onbezweken trouw op, hij werkte, zoo hard hij kon. Dikwijls mee-nen wij met werken al wat er dreigt van ons af te kunnen wenden.... Hij maakte de kamer aan kant, hanteerde den stof-zuiger, zette het ontbijt klaar, bracht haar 'n kopje thee op bed....

— Vandaag moest je dat niet hoeven te doen, meende zijn vrouw. Op zoo een dag! Zij had een gevoel dat haar man, die altijd zoo voor haar sloofde, heden 22