Jacob Hiegentlich

minee, als hij zo gilt, dat Amalek¹ moet worden uitgeroeid*” „Wat is dat, de jytser horang?” vroeg Siegfried* „De boze geest, kindlief,” zei Moser, zodat Lex niet de tijd had met zijn Latijnse kennis te geuren, want hij had het „spiritus forni-cationis, dat is de geest der onkuisheid”, op de lippen* Hij liep zodoende ook geen gevaar door Arthur bespot te worden om zijn opschepperij en hij behoefde ook niet te blozen om dat wonderlijke ding onkuisheid* Inmiddels voer zijn vader voort tegen Siegfried: „En dan gaan wij fijn naar ’t Gebroek*” Nou, dat zou ’n lollig dagje worden, peinsde Siegfried, maar toch bleef hij *n beetje tobben* Had hij nu den Raaf maar kunnen vragen wat dat toch met Jezus was, hij had best gedurfd*

⁹t Eten verliep onder gepraat over ⁹t onderhoud van moeders graf en de aankoop van huizen*

Al scheen de zon dien middag en al was oom Israël nog zo vrolijk, terwijl hij ’n beetje zingend langs de zomerwegen trok, de kleine jongen was zo opgewekt niet* Hij zag nog telkens de wilde, zwarte leedogen in het bleke Jezusgezicht star op zich gericht; hij moest onophoudelijk denken aan de woeste lijdensbeelden die *s ochtends door de stad waren gedragen; hij zag nog steeds de blanke geïmproviseerde altaartjes in de deurposten, waar telkens in eendere pose de Gekruisigde rees tussen de witbrandende kaarsen* Oom Israël was zich van zulke erge dingen niet bewust, hij was weer prachtig gekleed: in z’n gehandschoende hand zwaaide hij ⁹n zilveren rotting en in de blote hand droeg hij ⁹n sigaar* Tussen de uitvoerige paffen aan de sigaar neuriede hij *n lied of riep luide ¹ Symbolische term voor de aartsvijand van Israël. Zie Exodus XVII.