Jacob Hiegentlich

de en Van Grevelingen herkende den merkwaardigen pater, die indertijd aan ’t diner de crisis en de komende ellende voorspeld had* De ellende was gekomen, Ludo van Thorn had er iets tegen willen doen, terwijl hij, Van Grevelingen, zich te Soesterberg onledig hield*

De fascisten waren vrij woedend over de onverholen kritiek van den paap op hun beweging en zijn voortdurend zinspelen op geweld* En onder plechtig orgelgalmen mopperden ze binnensmonds en schoven de kerk uit* Daar stond weer ⁹n ademloze menigte* Op ’n houten podium speelde *n sym-phonie-gezelschap zeer overgevoelig: Ases Tod en menigeen wiste zich de ogen af* Schwarz had Ludo’s sterven vol berekening uitgebuit*

3

Eugenie was snel teruggereden naar haar woning* Ze had tot haar familieleden gezegd, zich in geen geval om haar te bekommeren en haar alleen te laten* Vervolgens was ze naar Ludo’s kamertje gegaan en had alle papieren, die daar lagen, schoolschriften, brieven en alles mee naar beneden naar de donkere voorkamer genomen, waar ’n klein haardvuur brandde, want Eugenie was zeer frileus*

Eerst had ze de verzen gelezen in ’t tijdschrift* Ze liet de zin der woorden niet tot zich doordringen, maar dacht alleen: voor dit gedrukt was, heeft hij dit met zijn eigen hand geschreven* Nu zocht ze koortsachtig alles wat hij zelf geschreven had* Er waren veel brieven van Emile Moser, zijn Joodsen vriend, ze zuchtte, verliefde brieven van meisjes, misschien van zijn school, geen wonder, dat de meisjes hem aardig hadden gevonden* Ze trachtte te lezen, maar dan kwamen de