Jacob Hiegentlich

overledene lid van den onwettigen Raad van Katholieken* Maar de huisvriend der Van Thorns, pater Ahrends uit Lim* burg, had ’t zijn christenplicht gevonden alles in der minne te schikken* Hij geloofde niet aan Ludo’s zelfmoord* Pater Ahrends celebreerde de Mis* Nuchter na ’t pathetisch galmen van ’t orgel klonk zijn Latijn* Toen nam hij, tot ieders ver* wondering ’n inbreuk makend op de uitvaartsliturgie, ⁹t woord in ⁹t Hollands* Hij sprak de Moeder aan, die rechtop zonder tranen en als levenloos het schouwspel volgde* Hij troostte haar er mee, dat haar zoon spoedig gelouterd daar zou komen, waar wij allen eenmaal hopen te komen* Daar heerst geen geweld en geen honger zoals op deze wereld* Daar bestaat geen klassenstrijd, daar onthoudt de een niet het hoogstnodige aan den ander, de engelen steken elkaar geen dolken in de rug en de zaligen weten niet wat revolvers zijn* Dan richtte hij tot de Vader ⁹t woord: „Uw zoon was ’n idealist. Hij was te goed voor deze wereld* Daarom heeft God hem tot zich genomen* Ludo was te goed voor deze wereld van godslasteringen en verdachtmakingen op krantenpapier* En als hij nu tot u zou kunnen spreken, dan zou hij zeggen: Voert Uw idealen uit, maar weest onbaatzuchtig, krenkt Uw tegenstander niet met on waardige middelen, smelt Uw dolken en Uw moordwapens*”

Robert was onder den indruk en slikte, naast zijn rechtop gezeten, koele vrouw, wier gelaat onzichtbaar was onder haar zwarte sluiers* Haar broer, Coemans, had ⁹n kleine calculatie in z’n hoofd, waar hij niet af kon, tegelijk trachtte hij iets te onthouden van Ahrends’ preek voor straks* Machtig hoe die man zich uitdrukte, jammer, dat hij niet aan hun kant stond, zo’n man was geld waard* Havresac dommelde, Loven grijns*