Jacob Hiegentlich

en hun gevloek, de hartstochtelijke vrouwen met hun toewijding en ruwe woorden*

De zomer van het eerste jaar had hij met Sef hele nachten rondgezwabberd van de ene kroeg naar de andere* Hij had ⁹t leven in zich voelen spartelen bij Fien, waar Sef mee leefde, bij Tante Griet, bij Sanders en in De Zwarte Ruiter*

Nee, hoor, ⁹t beviel hem hier best en hij schreef naar Amsterdam, dat hij hier beter werken kon, omdat hij minder afleiding had dan bij hun*

Peter ontbeet nu* Achterover geleund in den krakenden rieten stoel at hij de dunne fijne boterhammetjes op, die hij zelf gesneden en gesmeerd had. Af en toe nam hij ⁹n slok thee en wipte de witte kruimeltjes van z’n jas* Hij had z’n haren lang laten groeien, die golfden langs z’n blanke gezicht* Hij droeg *n gouden bril met grote, ronde glazen, waarachter z’n grijsgroene ogen klein waren* Z’n zinnelijke mond was vol en rood* Daarboven boog zich de sierlijke Hebreeuwse neus a la Sarah Bernard* Z’n gelaat ging in ⁹n weke, ronde lijn, die hem iets vrouwelijks gaf en hem ’n Joods melancholiek uiterlijk verleende*

Uit: Het zotte vleesch.