Jacob Hiegentlich

bovenste kasten van de 183, waarin het standenrijke stadje te verdelen viel, zich verenigden* De agent, volkomen onbewust van de tere snaar, die hij in ’t nobele hart van ’t geslacht Moser zo onverhoeds had betokkeld, werd met ’n sigaar en ’n nieuwe coupe tot onderbreking zijner rede genood en aller gedachten concentreerden zich op het gevarieerd hors-d’oeuvre, dat de inmiddels naar beneden geholde ménagère gewrocht had* Men goot geurigen wijn naar binnen, weerom had de Ernst het veld geruimd voor Kortswijl; rond het knappe, zwarte huishoudstertje en den langwerpigen Israël zaten de drie Mosers, de agent, de heer de la Gileppe en de reeds overvrolijke Jansen* De rode poes was wakker geworden in haar opstaand mandje en bekeek de goede sier met veel dédain*

Toen alles op was, joeg de huishoudster de slaperige Mosers naar bed en de anderen naar huis. Siegfried ging met Marius op stap, de agent nam denonvasten Jansen onder den arm. Midden op de markt verscheen Bartho tussen twee agenten, aan wier vrije arm een haas bungelde* Uitvoerig vertelde hij Siegfried en Marius, hoe hij die hazen verdiend had met kienen, en dat hij net de kleine Soos had willen verlaten, toen deze heren van ’t Gezag op hem af kwamen* „Waarheen brengen jullie me, mannen ?” had hij gevraagd* „Naar uw huis, meneer Bartholomaeus.^,, Toen was hij maar meegegaan. Als ze hem naar ’t bureau hadden willen brengen, had hij rechtsomkeert gemaakt, en was hij de club weer binnengevlucht, zo besloot hij zijn dronkemanspraatje*

De markt was stil, groot en rond, alle straatjes tuimelden van ’t plein naar beneden of huppelden omhoog naar de kerk toe* De koude en de stompe praat van Bartho hadden