Jacob Hiegentlich

was lang en tegen ’t eind voelde Siegfried zich opgekwikt of hij in ’n lachspiegel had gekeken* Binnen sloften allen verstild en ernstig* Alex peuterde aan de radio om ’n middernacht telijken omroep op te vissen en onverwachts druiste het klet-tersnelle rhythme van ’n Amerikaanse band tegen de ge* moedelijk-trage provinciesfeer in* Overdag hoorde je Duitsland ’t best, doch nauwelijks klonk ⁹n militaire stem uit het Nazikamp of zwijgend zette een der Mosers het toestel af* Dan liever de zenuwachtige jazz, waaraan het stadje stilaan wende. De politieagent vertelde op meewarigen toon van ⁹n werkwillige die door de stakers van de kanaalwerken was mishandeld* De advocaat nam ’t kijfachtig op voor de stakers en duwde den politieagent autoritair in *n crapaud, waarbij hij struikelde over deszelfs sabel; zo was de pacifistische drinkatmosfeer enigszins geluwd* De oude Moser stond op om in den wijnkelder af te dalen* Inmiddels dreef het gesprek van de crisis naar ’t dandysme* Marius de la Gileppe, die ’n adellijke bastaard was en hier ter stede den toon aangaf op ⁹t stuk der herenkleding, bestreed vurig de betichting van fatterigheid* Hij streek daarbij met zijn tienmaal beringde handen over zijn gefriseerde hoofd* Alex drong de gedachte terug, dat, zo hij, de van nature krulharige, één briljant dorst dragen, men wederom aldra van Joodse drukte zou spreken* De jonge Siegfried beweerde, dat waar dandysme met enige armoe en veel fantasie gepaard had te gaan, de Dandy was Chaplin met zijn gentlemanlike bewegen in zijn haveloze plunje* En in Wenen kende hij er nog enkele echte; één liep de café’s voor in en achter uit met ’n scheven hoed van voor den oorlog, ’n rietje onder den arm, op afgeleefde vuile slobkousen; ’n ander in z’n rafelig, met vetvlekken bemorst